لحظه ی در هم پیچش زمین و آسمان

ای واژه های سیاه پوش ! ای واژه های یتیم ! آیا هنوز هم فرصتی برای گریستن هست ؟ ژولیده موی تر از همیشه از برابرم میگریزد و من به رفتار سنگ مینگرم . سرد و سوگوار . آسمان کران تا کران سیاه . این چه شورش شگفتیست که در جان عالم افتاده است .این تابوت آشنا که شانه های ملکوتیان را به لرزه نشانده و ارکان آب و خاک را به التهاب آرامش کدامین نگاه را با خویش میبرد ؟ سلام بر تو ای دختر رسول خدا ...